ok! nu mijn beurt dan! Ik ben Marco Buijsman, 47 jaar en woon in Voorhout, een dorpje vlakbij Leiden. Sinds eind 2017. Tot eind 2017 was ik werkzaam in de Grafische wereld, Daarna ben ik totaal wat anders gaan doen: ik ben zelfstandige geworden en doe allerlei dingen met mijn handen: van timmerwerk tot hovenierswerk, van schilderen tot vloeren leggen, etc etc.
In 1987, ik was 16, was ik op de Westfriese Flora waar dat jaar het thema Japan was. Er stond ook een aantal bonsai tentoongesteld, waaronder een prachtige Japanse Esdoorn, kan mij nog herinneren. Dat was voor mij het moment dat ik voor het eerst 'gepakt' werd door bonsai. Ik heb toendertijd, waarschijnlijk net als de meeste hier, van alles wat maar enigszins een verhout stammetje had, in potjes gezet, en op mijn kamer geplaatst. Uiteraard ging alles dood...
Tsja, als jongen van rond die leeftijd was het natuurlijk niet erg stoer om bezig te zijn met plantjes en op die leeftijd beginnen er toch echt wel andere prioriteiten op te komen. Het bonsaiverhaal werd voorlopig in de ijskast gezet....
Totdat ik in 1994 het huis uitging en een eigen plek kreeg. Het virus laaide daarna weer op en eerste 'bonsai' was een Vlier zaailing, die ik nog steeds heb…
Het Internet was er nog niet, dus daarom ik kocht ik alle boeken over bonsai die ik maar kon vinden bij de verschillende boekhandels. Ik verslond ze van A tot Z.
In 1995 kocht ik mijn eerste mallsai, een Chinese Iep. Ik bleef veel lezen over bonsai en in die periode kocht ik nog 3 andere Chinese Iepen. Ook deze 4 komen heb ik nog steeds.
Het bonsaiblad (het huidige BonsaiFocus) bestond inmiddels en elke 2 maanden kocht ik deze braaf om zoveel mogelijk te weten te komen over bonsai.
in 2000 verhuisde ik naar Heerhugowaard en in Alkmaar, naast Heerhugowaard, woonde Mariline Limbertie, waarbij in wat lessen heb gevolgd. Maar verder heb ik mezelf alles aangeleerd door te lezen. Ik heb Ups en Downs gekend waarbij ik alleen echt het hoogstnoodzakelijke deed aan mijn bonsai. Er zijn ook jaren geen bomen bijgekomen. Totdat ik verhuisde naar de regio waar ik nu woon. Het virus laaide weer volledig op en een aantal bomen kwam erbij. Een paar jaar geleden kwam er hier op dit forum de oproep van Yannick Kiggen over dat hij de Manuel Germade Bonsaischool wilde starten, in België. Nogal ver weg vond ik dat, maar toch de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld om mee te willen doen. En waarachtig: ik werd uitgekozen!
Ik kreeg weer een nieuwe woning, met meer ruimte in de tuin. Dit resulteerde in, natuurlijk, meer bomen!
Deze laatste paar jaar is er ook wat exclusief prebonsaimateriaal in mijn tuin terechtgekomen. Ik zou ook geen bonsai willen aanschaffen die al uitgevormd zijn. Dan mis je juist de essentie van het creeëren van bonsai: De enige kunstuiting, die werkt met levend materiaal. Botanische kennis, creativiteit, geduld en esthetica zijn nodig om tot een goed uiteinde te komen. Of eigenlijk geen uiteinde, want er wordt gewerkt met levend materiaal, dus de bomen blijven zich ontwikkelen en dus ingrepen blijven noodzakelijk. En dat vind ik nou juist zo leuk aan bonsai!