Allereerst kun je ten rade gaan of niet-afgebroken organisch materiaal wel voeding is.
In de bodem doet het bodemleven de afbraak, op blad is dat niet altijd zo (te droog, teveel zon/UV, te weinig tijd). Ik heb daar geen antwoord op, maar logischerwijs heb ik een flink aantal vraagtekens bij hoe een plant zulke materialen kan opnemen zonder hulp.

Bij bladvoeding bestaande uit zouten, bestaat de kans op overbemesting, waardoor het blad te snel vocht verliest en uitdroogt.
Daarnaast blijven er kwalijke/pathogene bacterien en schimmels bestaan die ook prima van plantenvoeding kunnen leven. De infectiekans en pathogenendruk (aanwezigheid+aantallen+tijd blootstelling) kan hoger worden.
Als je opeens meeldauw/roetdauw tegenkomt op planten die daar nooit last van hadden, dan kan het best eens door de bladbemesting komen. Daar ook nooit problemen mee gehad Tom?

Daarnaast wordt niet elke voedingsstof even makkelijk opgenomen. Ik weet uit mijn hoofd niet welke planten, of welke stoffen makkelijker opnemen of opgenomen worden dan anderen.

Als je flink kunt "bemesten" zonder schade, dan is het geen voedingsstof maar organisch materiaal wat je toevoegt. Zie het als oude theezakjes leegkiepen op je blad; totdat het afgebroken wordt, komt er nauwelijks voedingstof vrij. Ik zal niet ontkennen dat er voordelen aan zitten, dat zal zo zijn. Zelf zie ik de nadelen echter ook niet over het hoofd en dat weerhoudt me van de techniek. Ik bemest liever de bodem iets meer, dan dat ik systematisch met fungicides moet gaan spuiten. Die tasten namelijk het bodemleven ook onherstelbaar aan. Zodra het wel herstelt, is er dus een resistente variant van iets ontstaan. Ik zal je de saaie theorie besparen, maar die ziekenhuisbacterien die nu zo'n probleem vormen, hebben hun resistentie ook van andere organismen overgenomen (volgens mij heet dat horizontal gene transfer). Omdat onze potplanten zo beperkt zijn in hun microflora, ten aanzien van bijv. een bos, kan die verspreiding razendsnel gaan.

Ik kweek al jaren een breed scala aan groentes en fruit, zonder bestrijdingsmiddelen (op neemolie na) en zonder bladbemesting. Die trend zet ik graag voort.

Ik hoor toch altijd zeggen dat het direct opneembaar is. Hoe je het dan moet interpreteren die direct weet ik ook niet.
Ik heb die vraag hier ooit al eens gesteld, maar ik geloof niet niet er een duidelijk antwoord was.

meeldauw heb ik wel al gehad, ja, op soorten die er gevoelig voor zijn. zoals mijn eiken.
Ik heb nog nooit iets gelezen of gehoord dat het door bladbesmesting zou komen.
De meeste spreken dat het komt door de vochtigheid, te laat op de avond water over de bladeren spuiten, geen luchtcirculatie rond de boom, ...
Maar ik geloof wel dat je gelijk kan hebben dat bladmest een oorzaak kan zijn.

Voor zover ik niets raars tegenkom op of met mijn bomen dat direct gelinkt word aan bladmest doe ik voorlopig zo verder.
Al hou ik het wel in mijn achterhoofd wat je zegt.

Teun is er een verschil tussen loof en conifeer achtige soorten kwa opname van vocht/bladmest?

Natuurlijk is dat er. Maar dat is erg soortspecifiek. Een juniperus uit een woestijngebied kan bijvoorbeeld veel vocht opnemen via het blad. Een conifeer uit een bos, zal dat minder doen.
Vaak kun je aan de hand van de oorsprong, enigszins afleiden waar een plant 'goed' in is. Tropische planten nemen alles via alles op, dan zijn praktisch sponzen. Droogte-lievende planten hebben vaak oppervlakkige wortels en kunnen in een vochtige omgeving water onttrekken aan de lucht via het blad. Een berg-den zoals de mugo zal weer liever zijn wortels gebruiken, omdat in de bergen het weer ontzettend snel om kan slaan; van vochtig en koud naar 35 graden in de brandende zon. Als de bladmondjes dan open blijven staan, droogt ze razendsnel uit.


@Tom de voedingsstoffen die vrijkomen zijn inderdaad direct opneembaar. Daarvoor moeten ze echter wel vrijkomen. Maar, alle plantencellen hebben een beveiliging tegen indringers en stoffen van buitenaf. Als bacterien voor een groot deel buiten gehouden worden, dan wordt de celinhoud van een alg ook voor een groot deel geweerd. Algen zijn namelijk tientallen (zo niet hondertallen) malen groter. Hooguit het celsap (cytoplasma als je wilt, al weet ik niet of je dat bij eencelligen/algen zo mag noemen) dringt iets binnen. De rest heeft vertering nodig. Zo denk ik er nu tenminste over. Ik heb de door jou genoemde materialen nooit gebruikt of uberhaupt de verpakkingen gelezen. Ik weet niet hoe ver de afbraak reeds gedaan is, of wat er precies in zit.
Beendermeel en verenmeel, of bloedmeel bijvoorbeeld, moeten voor een groot deel afgebroken worden door het bodemleven om werkzaam te worden. Ik vermoed dat dat voor andere organische producten ook geldt.

Dames en heren, ik moet trouwens wel even zeggen dat ik het echt tof vind om zo met jullie te sparren.
Stel dat je nu mee zit te lezen, en je denkt: man, al die chaggrijnige bonsai-veteranen waaraan ik niets durf te vragen, of die me weerhouden om iets doms te zeggen.. Joh, zet die zorgen opzij.
Vorige week had ik nog een student over de vloer die dacht dat plantenluizen ook in je haren kunnen klimmen en dat je daar speciale shampoo voor nodig had. Zolang je iets boven dat niveau zit, dan zijn we de moeilijkste niet toch? En dan nog. Ik kan het ook weleens fout hebben. Ik sta hier ongeveer met 'n bek vol tanden over Tom zijn vraag. Ik weet het gewoon niet zeker. Maar ik ga het wel proberen uit te zoeken! Dat moet ook gewoon kunnen.

Ik vind het ook wel leuk om je telkens je uitleg te lezen.
Een wetenschapper heeft toch nog altijd een andere kijk op de dingen dan wij, niet wetenschappers.

Ben hier sceptisch in, geloof niet dat planten / bomen water door bladeren kunnen opnemen. Daar hebben zij wortels voor. Bladeren vangen licht en wisselen gassen uit. Hierbij treedt de nodige en onvermijdelijke transpiratie of verdamping van vocht op.

De mate van verdamping, of overmatige verdamping bij warm weer, kan beperkt worden door verlaging temperatuur en verhoging locale luchtvochtigheid. Bestroeien met water geeft verkoeling, met gevolg verdamping en toenemende luchtvochtigheid. Waardoor de plant of boom meer vocht vast houd en er geen overmatige verliezen optreden.

Besproeien geeft daarmee een schijn effect. Er vind geen opname door blad plaats, maar juist een verminderde uitstoot. Resulterend in vasthouden vocht en door wortels opgenomen voedingsstoffen.

Maar gezien de discussies in dit topic en een stel boompjes die ik buiten heb staan die al het geluk, hulp kunnen gebruiken om goed te gedijen, heb ik ze alle toch eens besproeid met water deze dag. Tja je weet maar nooit of ze er baat bij hebben.

Als wetenschapper en bioloog heb ik ook lang getwijfeld aan het vermogen van planten om zaten via het blad op te kunnen nemen. Er zit geen logische verklaring achter, en het mechanisme is ook onduidelijk. Feit is echter dat het een verschil maakt. Zowel bepaalde voedingsstoffen als water worden opgenomen.

Foliar feeding:
www.fbsadvantage.com/blog/why-foliar-feed/
link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-009-4386-5_4

Water:
www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2727584/
www.newphytologist.org/blog/behind-the-cover-211-2/

Het lijkt zo te zijn dat vooral planten in drogere gebieden deze strategie hebben ontwikkeld. En ja.. Bij bonsai zien we ook dat vooral jeneverbessen en dennen een laagje nevel op zijnn tijd goed kunnen waarderen, en zelfs nodig hebben om door een verplanting heen te komen.

Ben benieuwd naar de ideeën en ervaringen; met gebruikmaking van potten met poreuze / geperforeerde potwanden, in tegenstelling tot dichte potwanden.

Standaard gebruikte potten zijn open vanboven, dichte zijde en onderkant, en voorzien van enkele afwateringsgaatjes.

Is de potvorm nog van invloed op de plant. Wat doet het beter vierkant of rond?

Ik heb een artikel gelezen, een jaar geleden ongeveer, die stelde dat alle huidige potvormen fout zijn.
Plantenwortels groeien in een omgekeerde pyramidevorm: van breed (boven) naar smal (beneden) of juist in een werkelijke piramidevorm, smal bovenin en breed onderin.
Omdat wortels een zo breed mogelijke spreiding zoeken, zou een ronde vorm het beste voor de boom zijn. In een ronde zitten geen hoeken die langer of korter vochtig blijven, de hele bodem droogt daardoor gelijkmatig en er zullen geen wortels zijn die langdurig nat staan ten opzichte van de rest.
Bonsaipotten zijn allerminst ideaal voor planten, sterker nog, in de regel zijn de volgende punten aangemerkt als negatief: te kleine pot, te weinig substraat, te weinig water retentie (in de natuur droogt een bodem in een week, bij ons in een halve/hele dag), gesloten wanden. Dat is een feit. Als je sterke groei wilt, dan is de volle grond het beste, met als tweede plaats een veel te ruime pot. De truc is echter om het toch voor elkaar te krijgen in een bonsaipot. Dat zou niet gaan zonder korrelig substraat en bedachtzaamheid.

Over poreusheid van potten hebben we het eerder gehad mbt verdamping en koeling. Misschien dat je dat gemist hebt, ik weet ook niet of dat in dit topic behandeld wordt of dat we het er ergens anders over gehad hebben. Mijn ervaring is dat halfgelakte keramiek of ongelakt keramiek prima werkt. Ik bezit zelf geen 'echte' bonsaipotten op het moment, enkel wat klei potjes uit de winkel en zelf gegoten cement potten. Die lijken het ook prima te doen, maar ik moet de zomer nog door komen. Het idee van 'air pruning' is iets wat nu pas in de horticultuur wordt toegepast, maar wat al jaren de klok slaat in bonsai: wortels worden blootgesteld aan teveel lucht, ze drogen uit en sterven, daarvoor in de plaats komen kleinere wortels, herhaal dat proces een aantal jaren, en je houdt enkel hele fijne en kleine wortels over.
Omdat vrijwel elke wortel die transformatie kan doormaken, vind ik wortels afknippen ook erg contraproductief klinken. Zodra ze afgeknipt zijn, kunnen ze niet meer veranderen in zogenaamde 'feeder' wortels. Dus tenzij het niet in de pot past, zou ik dat afknippen niet doen.