rravenho schreef : Welke rol spelen Gibberellines in dit verhaal?

Goede vraag!
Gibberilines kunnen ook dienen als cytokine, maar ook als auxine-achtig hormoon. Gibberilines spelen voornamelijk een rol bij het ontkiemen van zaden. Het is een hormoonklasse die veel effect heeft op de energiehuishouding; rusten of activeren van celprocessen gebeurt onder andere door invloed van gibberilines.
Omdat hun rol zo verschillend lijkt tussen planten onderling, heb ik ze niet benoemd.
Het hormoon Giberillic acid wordt vaak alleen gebruikt bij moeilijk kiemende plantsoorten. Echter, met de juiste stratificatie en een klein beetje peroxide is vaak hetzelfde effect te bereiken zonder hormonen.
De rol van gibberiline is nogal ambigu: het kan bijvoorbeeld vruchtzetting verhogen, maar tegelijkertijd zaad steriel maken, of juist vruchten aborteren. Het meest voorkomende effect in volwassen planten was volgens mij dat er sneller bladverlies plaatsvond. De laatste keer dat ik er mee gewerkt heb is ook al een aantal jaren geleden. Pin me er niet op vast
Omdat het spul in een praktische setting weinig toegepast wordt, denk ik dat deze uitleg volstaat.

Marco buijsman schreef : Teun, top!, goed stuk! Een artikel om nogmaals nog een keertje goed door te nemen, om het helemaal te laten bezinken.

Ik heb nog wel een onderwerp waarbij nog wel wat dingen niet duidelijk zijn: het heeft te maken met fotosynthese, het omzetten hierbij van co2, h2o naar c6h12o6, glucose. Het effect van toevoegen van co2 aan de luchtsamenstelling, co2-voeding (opgelost co2 in plantenvoeding) die er ook schijnt te zijn. Ook je gedachten over het bladbemesten met een glucoseoplossing zou ik willen weten, want daar hoor ik ook verschillende verhalen over.

Ah, yes! Hier gaan we op in. Het is een extratje nadat ik voeding algemeen heb behandeld, maar ik zie dat er veel onenigheid over bestaat. Leuk onderwerp!

Teun1 schreef :

Marco buijsman schreef : Teun, top!, goed stuk! Een artikel om nogmaals nog een keertje goed door te nemen, om het helemaal te laten bezinken.

Ik heb nog wel een onderwerp waarbij nog wel wat dingen niet duidelijk zijn: het heeft te maken met fotosynthese, het omzetten hierbij van co2, h2o naar c6h12o6, glucose. Het effect van toevoegen van co2 aan de luchtsamenstelling, co2-voeding (opgelost co2 in plantenvoeding) die er ook schijnt te zijn. Ook je gedachten over het bladbemesten met een glucoseoplossing zou ik willen weten, want daar hoor ik ook verschillende verhalen over.

Ah, yes! Hier gaan we op in. Het is een extratje nadat ik voeding algemeen heb behandeld, maar ik zie dat er veel onenigheid over bestaat. Leuk onderwerp!

Als toevoeging hier op zou ik graag iets meer willen weten over het verschil of werking van de fotosynthese van groenblijvende soorten in het groei seizoen en in de winter .

Goed, ik zie dat er veel interactie op gang komt. Erg leuk!
Dan nu, als voorbereiding op de voeding wat huiswerk voor jullie. Mijn ecologie/milieu&veiligheid docent vond het altijd leuk om de bossen in te trekken voor praktische lessen. Ik kan van jullie hetzelfde vragen, maar eigenlijk is alles via het web te vinden. Ik wil eigenlijk bereiken dat jullie zonder plantengids, maar enkel leunend op logica, een beetje kunnen proeven wat een plant nu wilt.
Ik wil graag van jullie weten, de volgende dingen:
1. Wat zijn pioniersplanten? Leg uit wat het zijn, en noem enkele voorbeelden.
2. Nu je gelezen hebt over pioniersplanten, weet je ook waar ze voorkomen. Dat is belangrijk dadelijk, om te bedenken wat een plant in godesnaam nu voor voeding zou willen. Deel een stuk kale grond in over de loop van 20 jaar, in stadia van ontwikkeling (successie). Als je de wikipedia pagina gevonden hebt, we starten vanaf niveau 4 met een kale grond.
3. Zoek, of bedenk, tenminste 2 boomsoorten op die in elk stadium voor komen.

Als het antwoord reeds gemaakt is door iemand, wees niet bang om hetzelfde antwoord te geven met een kleine twist. Deze 15 minuten die jullie investeren voor me, zorgen er voor dat jullie straks met een aardige logica kunnen werken over de rest van jullie leven. Mag dat 15 minuten kosten? Om zelf die logica te ontwikkelen heb ik overigens 8 uur in een sloot door moeten brengen en per vak van 10cm planten moeten benoemen en classificeren op een plak bodem van circa 12 meter. De opdracht hier moet peanuts zijn voor jullie

Ondertussen tik ik even een stukje over water.

1. Een pioniersplant is een plant die als eerste een stuk kale grond "koloniseert". Na een tijdje worden demeeste pioniersplanten blijkbaar weggeconcurreerd door meer "gespecialiseerde" planten. Voorbeelden, berk, wilg
3. Nogmaals, berk, wilg

Goed dat je dit soort dingen uitwerkt Teun! In zijn geheel ben ik hobbiest zonder plantenkennis:) Ik leer heel wat online, maar soms vraag ik me wel af of er niet een goed boek is met wat basiskennis. (Een beetje scheikunde hoeft geen probleem te zijn).

Wat betreft je vragen: Pioniers gaan als eerste, die groeien alleen in een 'leeg' stuk land of aan de rand van bijvoorbeeld een bos wat zich uitbreidt. Berken staan daar inderdaad, maar ook gras en kruiden groeien snel.
Groei betreft successie. Denk ik aan gras/kruid-struiken-bomen.

Teun1 schreef : Goed, ik zie dat er veel interactie op gang komt. Erg leuk!
Dan nu, als voorbereiding op de voeding wat huiswerk voor jullie. Mijn ecologie/milieu&veiligheid docent vond het altijd leuk om de bossen in te trekken voor praktische lessen. Ik kan van jullie hetzelfde vragen, maar eigenlijk is alles via het web te vinden. Ik wil eigenlijk bereiken dat jullie zonder plantengids, maar enkel leunend op logica, een beetje kunnen proeven wat een plant nu wilt.
Ik wil graag van jullie weten, de volgende dingen:
1. Wat zijn pioniersplanten? Leg uit wat het zijn, en noem enkele voorbeelden.
2. Nu je gelezen hebt over pioniersplanten, weet je ook waar ze voorkomen. Dat is belangrijk dadelijk, om te bedenken wat een plant in godesnaam nu voor voeding zou willen. Deel een stuk kale grond in over de loop van 20 jaar, in stadia van ontwikkeling (successie). Als je de wikipedia pagina gevonden hebt, we starten vanaf niveau 4 met een kale grond.
3. Zoek, of bedenk, tenminste 2 boomsoorten op die in elk stadium voor komen.

Als het antwoord reeds gemaakt is door iemand, wees niet bang om hetzelfde antwoord te geven met een kleine twist. Deze 15 minuten die jullie investeren voor me, zorgen er voor dat jullie straks met een aardige logica kunnen werken over de rest van jullie leven. Mag dat 15 minuten kosten? Om zelf die logica te ontwikkelen heb ik overigens 8 uur in een sloot door moeten brengen en per vak van 10cm planten moeten benoemen en classificeren op een plak bodem van circa 12 meter. De opdracht hier moet peanuts zijn voor jullie

Ondertussen tik ik even een stukje over water.

1:
pioniersplant Een pioniersoort is een soort die een meestal leeg of bijna leeg gebied koloniseert waar het niet eerder voorkwam.
Pionierplanten worden na verloop van tijd weggeconcurreerd door meer specialistische begroeiing
Onder natuurlijke omstandigheden kunnen pionierssoorten standhouden bij steeds weer voorkomende storing zoals brand of verhoogde waterstanden.

2:
heb gezocht maar voor zover kom ik nog nergens

3.
waarschijnlijk boomsoorten die groter en sneller groeien dan andere en hierdoor de overhand krijgen.

1. Een pioniersoort is een soort die een meestal leeg of bijna leeg gebied koloniseert waar het niet eerder voorkwam. Een pioniersoort kan een plant of dier zijn, maar ook bijvoorbeeld een bacterie, alg of korstmos.

3.berk, els en wilg

Water, wie is er niet groot mee geworden?

Cactussen misschien? Nee, die drinken ook. Voor zover ik nu even snel kan bedenken zijn enkel rotsen kleiner geworden door water. Al het andere lijkt er door te groeien.
Geen geschiedenis deze keer, ik heb namelijk geen idee wanneer en wie water ontdekt heeft. Het is lang geleden in ieder geval.

Water is magisch. Niet alleen omdat het aan de basis van al het leven staat, maar ook om haar bizarre eigenschappen. We kennen water als H2O, maar in feite is het een constante botsende vloeistof van OH- en H3O+ die zich in equilibrium bevindt (elke reactie heeft een precieze tegenreactie waardoor de netto energieopbrengst 0 is, water is in feite een 'mengsel' maar we behandelen het als 'homogene vloeistof' in veel gevallen). Laten we voor het gemak even H2O aanhouden.

Water knuffelt graag, zei mijn chemie docent. Water knuffelt met zout, water knuffelt met ionen, water knuffelt met moleculen.. Dat knuffelen vond ik altijd dom klinken, echt achterlijk zelfs, totdat ik verdieping zocht in water. Niet letterlijk, maar theoretisch. In feite pakt water stoffen vast, en probeert ze uit elkaar te sleuren door er als een rugby-team bovenop te duiken. Tenminste, als een stof hydrofiel is. Als een stof hydrofoob is, dan stoot het water af, en vice versa.

Water heeft in planten de meest belangrijke rollen:
- Het zorgt voor turgordruk (water in de cellen zorgt voor stevigheid, zoals een opgeblazen ballon sterker veert dan een lege). Turgordruk is een manier voor planten met zacht weefsel om overeind te blijven. Als cellen barsten, of te weinig water bevatten, dan zakt een plant in. Dat komt dus omdat water niet meer voor die stevigheid kan zorgen. Bomen hebben daar een antwoord op, dat is houtvorming. Maar zonder water, kan dat hout nooit gevormd worden.
- Water zorgt voor transport. Vrijwel alle plantgebonden reacties vinden plaats in water. Voeding wordt vervoerd, suikers worden verplaatst. Water is de vrachtwagen en de snelweg in een; het kan dragen en vervoeren. Super efficient!
- Water zorgt voor verkoeling. Verdampend water zorgt er voor dat bladeren een redelijk constante temperatuur krijgen. Op die manier kunnen chemische reacties het meest efficient verlopen.
- Water zorgt voor opname. Zonder water, kan je voeding nergens naartoe.
- Water is magisch, omdat planten ook dingen kunnen opslaan in een vorm die niet makkelijk oplost in water. Dit verlaagt de osmotische druk binnen in een plant.
- Water zorgt er voor dat cellen naar buiten toe kunnen praten, berichten kunnen ontvangen, en chemische processen kunnen uitvoeren.

Ionen, atomen, moleculen, zouten, wat zijn dat ook alweer?
Ionen zijn in water opgeloste stoffen die een lading bevatten. Keukenzout (NaCl) is in vaste vorm zonder lading. In water, wordt het stevig geknuffeld en uit elkaar getrokken. Er ontstaan Na+ en Cl-, twee ionen. Ionen kunnen moleculen zijn(!).
Atomen zijn basale stoffen, zonder lading. Een natriumatoom (Na).
Moleculen zijn stoffen die bestaan uit meer dan een atoom (NaCl bijvoorbeeld). H2O is een molecuul, net als NH4 of N2.
Zouten zijn metaalatomen, gebonden met een niet-metaal. Natrium (metaal) is gebonden met Chlorine (niet metaal) en vormt een zout (NaCl). Als we over zouten spreken in de plantenwereld, bedoelen we vaak niet alleen de metalen, maar algehele voedingsstoffen (N, P en K) maar ook micronutrienten (Fe, Cu, enzovoorts). Dit is een belangrijke fout, die niet weg te krijgen is onder professionals. Onthoudt goed dat als we dus over zouten spreken, dat we niet altijd zouten bedoelen. We bedoelen ook moleculen! We bedoelen soms ook ionen. Dat is erg verwarrend. Lees even verder, misschien lijkt het dan logischer of meer verwarrend. Laat het even bezinken.

Osmotische druk
Om een idee te krijgen van hoe water en planten met elkaar om gaan, is het handig om besef te hebben van osmotische druk. Elke met water gevulde cel in de wereld (dat zijn er miljarden, maal een aantal miljard, keer nog eens een miljard) hebben een bepaalde hoeveelheid opgeloste stoffen in zich. Een plant, maar ook mensen en dieren, mossen en bacterien en schimmels, bevatten dus opgeloste stoffen. Die zijn opgelost in water.
Thuis proberen: pak een stuk papier, zet er een flinke stip op met viltstift, en giet er water over heen. Op de stip zelf, is de concentratie inkt heel hoog. Dat spreekt voor zich. Nu we water introduceren als transporteur, zien we dat de inkt naar de zijkanten trekt. Dit komt door een proces dat we homeostase kunnen noemen. Kort samengevat: "Als de concentratie ergens hoog is en ergens anders laag, en de twee staan in verbinding, dan wilt de concentratie naar het middenpunt.". Homeostase, het middelpunt vinden.
De inkt op de stip is hoog geconcentreerd, de inkt op de rest van het papier is er niet. In water, wil de inkt gaan verspreiden. Inkt botst met zichzelf en met het water op moleculair niveau, terwijl het liever wat minder wilt botsen. Gooi 100 stuiterballen in een emmer, gooi die emmer van een flat, en je ziet dat de stuiterballen zich redelijk gelijk verspreiden; alle kanten op, totdat ze stoppen met botsen.
In een schema ziet dat er zo uit:
Hoge concentratie -loopt naar-> lage concentratie -totdat-> equilibrium/evenwicht.
Lage concentratie stuwt water -naar-> hoge concentratie -totdat-> equilibrium/evenwicht.

Vrijwel elk celproces leunt op dat principe. Als een cel veel suiker bevat, en buiten de cel is het suikergehalte laag, dan kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel de cel neemt gigantisch veel water op. Daardoor verlaagt de concentratie (denk aan soep; gooi er water bij en de smaak wordt minder geconcentreerd). Ofwel de cel gaat suikers verplaatsen (denk soep; gewoon water is geen soep, maar met extra tomatenpuree wordt het tomatensoep). Het doel van elke cel in elk wezen, is die gelijkheid of balans tussen binnen en buiten, de homeostase.
Planten kunnen homeostase dus bereiken door water of stoffen te verplaatsen. Het is afhankelijk van de tijd van het jaar, en de toestand van de plant, maar ook het type stof en met name de hoeveelheid, die bepaalt wat een plant doet.
In een schema kunnen we het volgende hanteren:
- Hoge zouten/suikers binnenin - Water beweegt naar binnen OF zouten/suikers bewegen naar buiten.
- Lage zouten/suikers binnenin - Water beweegt naar buiten OF zouten/suikers bewegen naar binnen.

Zouten zijn in dit geval in water opgeloste ionen of moleculen. Smijten we een bak met zuiver zeezout leeg in onze bonsaicontainer, dan loopt de plant letterlijk leeg. De zoutconcentratie buiten de plant is zo hoog, dat ze haar eigen concentratie naar diezelfde hoogte wilt bijstellen. Waarom eigenlijk? Welnu, in een balans, kan water vrij bewegen. Het wordt niet harder of zachter aangetrokken door het een of het ander. Zo kan de plant zelf sturen waar het water naartoe moet, door verdamping of door binnen in de plant met suikers te spelen. Als die mogelijkheid geblokkeerd wordt, dan wilt de plant dat gaan herstellen. Van zout eten, krijg je dorst. Dat is omdat je lijf de zoutconcentratie wilt verlagen. Een lichaam verliest niet graag vocht, dus kan het lijf beter het zout proberen te verdunnen (het maag-darmstelsel telt als 'buiten het lichaam', het is in feite een holle pijp van begin tot eind, net als bij een worm). Onze hersenen zijn best sluw wat dat betreft. We hebben het vaak niet door! Planten denken er net zo over.

Planten kunnen echter ook ionen, suikers en moleculen, en basen en zuren naar buiten stuwen. Om op die manier richting een homeostase te bewegen. Door zelf de pH te verlagen in de rhizosfeer (wortelomgeving) kan bijvoorbeeld onopgeloste stikstof opnieuw lading krijgen en wederom opgenomen worden. Planten kunnen dit echter maar tot op zekere hoogte. Ik schat dat het hooguit 0.75 pH punt kan verschillen.
Om een plant goed te voeden, zou men dus eigenlijk moeten meten hoe het plantsap is: wat zit erin, hoeveel? Zodat men qua voeding op eenzelfde niveau kan bijsturen. De plant verliest dan geen water of ionen aan de bodem, maar kan ze wel opnemen.
Zo werkt het ook met zuren, en met basen. Zuren en basen zijn in feite de 'ladingbepalers' in water. Maak je een salpeterzuuroplossing basischer (door OH- toe te voegen) dan verliest HNO3 een enkele waterstof: het verandert in het geladen NO3- en het vrije H+ vormt met de OH- weer H2O. Omdat NO3 een negatieve lading heeft dankzij dat verlies van een proton (waterstof), kan de plant hetzelfde trucje toepassen als met de zouten: door de lading binnenin de plant positief te maken (door zuur op te nemen of te produceren/vrij te laten komen) ontstaat er een elektrisch verschil. Elektropotentiaal noemt men dat. Binnen in de plant heerst een positief voltage (overmaat aan H+), daarbuiten een negatief voltage (overmaat aan NO3-). De scheikunde wilt naar een evenwicht: NO3- zal naar binnen de plant verplaatsen tot de nettolading 0 bedraagt. De NO3 wordt als een magneet aangetrokken. We hebben opeens stikstof in onze plant aangebracht!
Sommige zouten ontstaan pas in een zure omgeving, sommige pas in een basische omgeving. Simpelweg door de lading die een van de twee aan het stofje geeft. Door een tegenovergestelde vloeistof te doseren, kan het zout weet terug in ionvorm komen. Zoals bij kalkaanslag op je kraan; gooi er azijn overheen, en het is opeens weer oplosbaar in water.
Als je er zo over nadenkt, is een plant niets meer dan een zelfregulerende accu die zijn spanning op 0 probeert te houden. Een minifabriek met verschillende productielijnen en een strict vraag-en-aanbod principe.

Ik kan hier uren over typen eigenlijk. Water is zo speciaal en heeft zo veel eigenschappen. Dit is al een flinke bult informatie voor de meesten. Ik laat het even hierbij. Misschien heb ik wat dingen niet duidelijk genoeg gemaakt, dan hoor ik dat graag. Ik ben ook niet 100% zeker over het NO3 gedeelte, ik heb sinds ik m'n studies begon altijd moeite gehad met het ladingen-gedoe tenzij ik het daadwerkelijk praktisch uitvoer. Let wel: ik graaf dit allemaal uit mijn geheugen, en daar zitten soms wat gebreken in. Vergeef me dat alsjeblieft, en gun me de kans om dat te kunnen herstellen

Pioniersoorten zijn inderdaad planten die als eerste op een stuk land terecht komen, en daar ook uitzonderlijk prima kunnen groeien.
Niet alleen de Berk en de Wilg, maar ook Dennen en de meeste coniferen zijn pioniersoorten tot op zekere hoogte.

We beginnen met een stuk kale grond: zand. Wat zit er in zand? Silicium en mineralen. Wat nog meer eigenlijk? Welnu, vrij weinig. Om daar te kunnen groeien zijn symbionten nodig; bacterien en schimmels (en archea, vergeet die niet, en gisten!) die mineralen, voeding, en andere stoffen vrij kunnen maken uit droge zand.
Logischerwijs kan men dan redeneren dat deze boomsoorten niet heel veel voeding nodig hebben en sterk afhankelijk zijn van hun symbiotische partners. Laten we die eens indelen in klasse 1: de berk, de wilg, juniperus, grassen en struiken (even los van mossen, bacterien e.d.). Er is weinig voeding en water loopt snel weg.

In het tweede stadium van ecologische successie, zien we dat de berken en wilgen ruimte maken voor coniferen, en nog meer coniferen. Doordat de berken en andere 'waaibomen' (ik vind het waaibomen omdat je hun zaden letterlijk overal ziet ontkiemen, van dakgoten tot muren) een flinke laag blad verliezen elk jaar, is er na enkele jaren daadwerkelijk vruchtbare grond aanwezig. We zien mossen flink aan het groeien, brandnetels, grassen nemen toe en er komen permanent coniferen in te staan. Er is weinig tot geen schaduw op die locaties. Denk dan aan pinus, eiken, ceders, en andere coniferen. Laten we die klasse 2 noemen. De middenmoot. Er is wat voeding in de grond, maar niet heel veel. Water loopt nog goed weg.

Zodra er schaduw ontstaat, dankzij o.a. de coniferen, gebeurt in heel Europa het volgende: er ontstaat bos. Bos in Europa kenmerkt zich door een mengsel van coniferen (dunbezaaid want ze worden verdrongen, vandaar dat ze gigantisch hoog moeten groeien om nog aan licht te komen! De beuk bijvoorbeeld, die geeft geen fuck om wat schaduw. Die groeit door.) en een groot aantal loofbomen. Loofbomen houden vaak niet van volle zon, en behoeven een deel schaduw. De bodem is daardoor in de zomermaanden een gigantische composthoop. Water blijft lang hangen, en er is veel voeding aanwezig. Coniferen worden niet alleen door het gebrek aan licht verdrongen, ze krijgen een flinke overdosis voeding en water in sommige gevallen. Dan gaan ze dood. De eik, beuken, kastanjes en andere loofbomen nemen de overhand. Laten we die klasse 3 noemen.

We hebben zojuist aan de hand van wat logica een voedingsschema kunnen bedenken.
Klasse 1: weinig voeding in de zomer, redelijk wat in de lente en herfst. Watergift is laag in alle gevallen.
Klasse 2: redelijk wat voeding in de zomer, iets meer in de lente en herfst. Watergift is gemiddeld in alle gevallen.
Klasse 3: iets meer voeding in de zomer, nog iets meer in de lente en herfst. Watergift is bovengemiddeld in alle gevallen.
Watergift is natuurlijk erg afhankelijk van je potformaat. Als er veel water vastgehouden kan worden, dan hoef je minder te geven. Dat is ook weer logica, ik hoop dat jullie daar zelf mee kunnen spelen en redeneren.

Klopt dat met wat jullie qua advies vinden voor jullie bomen? Zo ja, waarom lees je advies dan, als je dit ook zelf kunt bedenken? Geintje natuurlijk. Maar zo simpel kan het echt zijn. Klopt het advies niet, dan moet ik mijn ecologiedocent eens bellen

De voedingsbehoefte hangt niet alleen af van het type plant, maar ook met het formaat. Een grote boom eet nu eenmaal meer dan een kleine. Hoe veel voeding is dan genoeg? Dat weet ik niet. Dat weet de plant niet. Dat weet niemand. In de regel geldt: planten presteren beter bij een klein tekort, dan bij een klein overschot. Een klein tekort wordt opgevangen door het bodemleven; het kan voeding uit de lucht of uit de bodem vrijmaken. Een overschot doodt het bodemleven en zorgt daarnaast dat (zoals in de vorige post beschreven) planten water gaan verliezen. Alle celprocessen worden dan verstoord.

In de komende paar dagen zal ik per voedingsstof beschrijven wat zijn voornaamste doel en functie is.
Ondertussen wil ik jullie verzoeken om het belangrijkste menselijke molecuul te googlen, en het belangrijkste plantenmolecuul. Zoek een structuurmodel van chlorofyl, en een model van hemoglobine, en leg de twee eens naast elkaar. Wat valt er op?